زنجیره‌ی برگ‌هایی از دعا

کودک و نوجوان > فرهنگی - اجتماعی - لاله جهانگرد:
بر روی درخت‌ها نماز می‌خوانم
که دعاهایم سبز باشد!
صدایم آبی
و دست‌هایم رو به آسمان!

وقتی دعایی ندارم

بسیار تنها هستم

انگار در قایقی روی دریایی بی‌پایان

یا برگی بدون درخت

کسی که حرفی نداشته باشد

مرده است!

کسی که دعایی نداشته باشد

تاریک

و خانه‌ای که در آن فانوسی روشن نباشد

پیرمردی است که دیگر از خواب بیدار نمی‌شود!

* * *

صدایم کن

در دعایی کوچک

که به آسمان می‌رود

و جوانه می‌زند

و برآورده می‌شود!

دعایم کن!

و نامم را به درخت‌ها بگو

تا در تن برگ‌ها روانه شوم

و در باران تازه باشم!

من

تو را از دعای کوچکی به دست آوردم

و با زنجیره‌ی دعاهایم

کنار خودم خواهمت داشت!